Gahate is er ook niet zonder kleerscheuren vanaf gekomen: heel wat van de huizen vertonen scheuren en barsten en het pas opgefriste en herstelde schooltje is momenteel onbruikbaar geworden.
Een hele opluchting was wel dat we tot nu toe uit Gahate geen enkel bericht kregen van lichamelijke schade of overlijden. Een eerste overschrijving is gedaan om een noodschooltje op te richten, zodat de kinderen geen heel schooljaar moeten missen.
In verband met de globale noodsituatie konden we echter niet anders dan onze hulpverlening ook uitbreiden tot buiten de regio van Gahate. Toen we hoorden dat jonge mensen die we sedert lange tijd kennen en vertrouwen, in Kathmandu een hulporganisatie 'Unity' hadden opgericht om de families te helpen die door de aardbevingen alles verloren hadden, heeft Comité Gahate besloten om ook hen wat financiële hulp te bezorgen. Zij kijken dan uit naar waar de nood het hoogst is, en delen dan gratis goederen uit aan de ergst getroffen gezinnen.
Heel wat minder nieuws ontvingen we van Bhola, een heel lieve man die we al heel lang kennen, omdat hij ons telkens van en naar de luchthaven haalt en brengt, en die, zo nodig, zorgt voor onze binnenlandse vluchten. Hij kreeg het verschrikkelijke bericht dat Angila, zijn enig kind, een dochter van 19 jaar, was omgekomen bij de zware aardbeving van 12 mei. Toen we hem een mail hadden gestuurd schreef hij, in zijn gebrekkig Engels: 'She is my heart. I miss her any time' en onderaan, ondanks al zijn miserie toch nog bezorgd om ons: 'God bless you and all your family. Take care.'
De duizenden slachtoffers van de ramp krijgen in dit verdriet ineens een heel persoonlijk gezicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten