Heel
veel groeten uit Nepal, waar we – na het
voorbije regenseizoen – het Gezondheids-centrum niet enkel in een schitterend
kleurrijk decor terugvonden, maar waar we bovendien aangenaam verrast waren
door de zorg waarmee het door het personeel in onze afwezigheid werd
onderhouden. Blijkbaar wordt datgene wat, met jullie hulp, daar werd gerealiseerd,
door personeel en bevolking heel erg naar waarde geschat en gekoesterd.
Het
keurig afgewerkte gebouw was ook dit najaar het kader van een gezondheidskamp,
dat bij deze gelegenheid specifiek gericht was op het opsporen en verhelpen van
oog- en gezichtsproblemen.
Marleen,
de arts die nu voor de derde keer zo’n gezondheidskamp mee organiseert, bracht
brilletjes mee waarbij, door een nieuwe techniek met zelf aanpasbare glazen, de
bril kan worden aangepast aan het zicht van de persoon die hem draagt. Iets wat
bij heel wat patiënten zorgde voor een uiting van blije verrassing en
verwondering.
Jammer
genoeg waren er ook een heel deel slechtzienden die ontgoocheld achterbleven:
heel wat, vooral oudere mensen hebben immers nood aan een meer gespecialiseerd
of operatief ingrijpen voor cataract of een andere ernstige oogkwaal, iets wat
voorlopig onbereikbaar (lees: onbetaalbaar) is voor hen en onuitvoerbaar voor
ons. Maar ondanks dat, waren heel wat blije gezichten een heerlijke beloning voor
iedereen die – hoe dan ook – heeft bijgedragen tot dit onverhoopt resultaat!
Het
nieuwe systeem werd aangeleerd aan de vaste medewerkers van het centrum en
terwijl zij doorgingen met de tests en het aanpassen van de brilletjes, werden
nog heel wat patiënten gezien en in de mate van het mogelijke, ook geholpen.
Daarnaast
was er ook de school waar – mede dank zij een enthousiaste nieuwe
hoofdonderwijzer – blijkbaar een nieuwe wind waait en flink wordt gewerkt. De
hele buitenkant van de school was, op eigen initiatief, in een nieuw kleurtje
gezet. Er was zelfs een tuintje aangelegd om de omgeving voor de kinderen aangenamer
te maken. Wie kan het hen dan kwalijk nemen dat ze voorzichtig suggereerden dat
hun budget niet voldoende was om ook de binnenkant van de klassen helemaal op
te frissen en ze daarvoor op ons beroep deden? De voetbaluitrusting die we
hadden meegebracht, maakte de vreugde compleet.
Gahate-Dhobane: een nieuwe stap!
Dhobane
en Gahate zijn twee dorpen in dezelfde regio Bojpur, maar we hebben twee zware
trekking-dagen nodig om de afstand te overbruggen: Een eindeloos lang, smal pad
door rijstvelden en steile heuvels, een drietal hangbruggen over snelstromende
rivieren, tenslotte een loodzware klim en we bereiken Dhobane (5.000 inwoners)
dat als een arendsnest tegen de helling hangt. Van de 1100 huizen in het dorp
werden er 800 verwoest door de aardbeving van 12 mei 2015. Een deel van de
huizen werd herbouwd, een aantal gezinnen trokken weg. Van de school, die nu
524 leerlingen telt, werd één gedeelte totaal vernield, een ander gedeelte
zwaar beschadigd en met geld van de gemeenschap terug opgebouwd. Een ander deel
ligt er nog gehavend bij. Het dorps- en schoolcomité komen ons van ver buiten
het dorp tegemoet en onthalen ons in Nepalese stijl.
De
vergadering van de daaropvolgende morgen spreekt de hoop uit dat Comité Gahate
het ingestorte schoolgebouw zou vervangen. Het betreft een gebouw van twee
verdiepingen en vier klaslokalen. Na overleg zowel ginds als hier in Comité ,
na wikken en wegen wat de meest haalbare oplossing zou zijn, wordt besloten om
vier klassen gelijkvloers te bouwen op de plaats waar momenteel zwaar
beschadigde en onbruikbaar geworden gebouwen staan.
Dé
grote uitdaging zal zijn om alle bouwmaterialen, langs onmogelijke paden, op
een betaalbare manier naar boven te transporteren, naar dit uitgestrekte dorp
waar zelfs nog geen elektriciteit is, geen medische post, laat staan internet
of andere voorzieningen. Ongetwijfeld zullen we niet alleen de mensen, maar ook
de paardjes en ezeltjes ter hulp moeten roepen om die klus te klaren.
Eén
ding is zeker: de inwoners van Dhobane blijven zelf niet bij de pakken zitten.
Tegelijk echter kijken ze hoopvol uit naar de onontbeerlijke hulp en ruggensteun
uit het verre België, om zo samen hun school terug op te bouwen.
Zij
en wij hopen echt dat we op jullie mogen blijven rekenen. Wij van onze kant
willen jullie heel graag op de hoogte blijven houden van wat - mede door jullie
- daar wordt gerealiseerd.
Het
is van onschatbare waarde, want het gaat om leven en toekomst van mensen en
gemeenschappen.
Vooraleer af te sluiten
nog snel dit berichtje: Dr Lamsal, die mee aan de wieg staat van Project
Gahate, is een paar dagen in het land om in Genk kennis te maken met de wijze
waarop ouderenzorg en tehuizen voor bejaarde mensen hier worden georganiseerd.
Hij wil er graag ideeën opdoen voor soortgelijk werk, dat in Nepal nog
onbestaande is.
