Stenen hakken of naar school

In Nepal werken zo'n 32.000 kinderen langs de rivierbeddingen om steentjes te hakken.
67 % van de kinderen werkt 9 tot 10 uur per dag
90 % verdient minder dan 70 eurocent per dag
32 % van die kinderen zijn jonger dan 11 jaar!

In Nepal is het aantal kinderen dat basisonderwijs volgt, de afgelopen jaren gestegen, maar nog altijd gaan zowat 20 procent van de jongens en 27 procent van de meisjes niet naar school. Deze kinderen hebben dus weinig of geen kans om zich verder te ontwikkelen. In plaats van naar school gaan deze kinderen elke dag naar hun werk. Volgens sommige onderzoeken werken er ongeveer 2,6 miljoen kinderen in Nepal. Dat is ongeveer 40 procent van alle Nepalese kinderen. Sommigen daarvan helpen hun ouders op het veld maar er zijn ook kinderen die tapijten maken, werken in de steenkoolontginningen, stenen hakken of moeten werken als seksslaaf in India. Sommige kinderen werken tot 14 uur per dag voor een heel karig salaris.

In zowat alle afgelegen gebieden en dorpen, zoals Gahate, is er vaak wel een schooltje, maar er is een gebrek aan geschoolde leerkrachten. Deze die er zijn worden onderbetaald wat de motivatie om zich in te zetten vanzelf niet ten goede komt. De meeste leerkrachten krijgen een salaris tussen 40 en 70 euro per maand. Soms zelfs nog minder.

Deze kinderen zijn nog nooit naar school geweest. Ze letten op de geitjes en werken op het veld.

Heel wat schoolgebouwen zijn verwaarloosd en onderkomen. Van didactisch materiaal is vaak geen sprake. Heel wat ouders kunnen het (verplichte) uniform niet betalen en houden hun kinderen thuis.

Toch is onderwijs de noodzakelijke stap naar ontwikkeling van een streek, een land, een volk.
Vandaar dat Comité Gahate niet werkloos kan toezien en een project wil opzetten om de school in Gahate op te waarderen. De gebouwen zijn in erbarmelijke staat, er is geen didactisch materiaal en er is een dringende nood aan onderwijs van het Engels.

Op 22 februari 2013 vertrekken we met drie leden van Comité Gahate terug naar Nepal.
We willen er o.a. nagaan hoe we, op een efficiënte manier, tegemoet kunnen komen aan de noden die zich op dit terrein aandienen.

Uw aandeel in Project Gahate

Momenteel zijn we ongeveer 10 maanden geleden voor het eerst op zoek gegaan naar sponsors voor Project Gahate. Een maand later reeds is het project van start gegaan, dank zij een aantal mensen die de aanzet hebben gegeven en de trein op het spoor hebben geholpen.
Tot op vandaag heeft Comité Gahate 4220 euro kunnen sturen naar de coördinatoren in Kathmandu. De volgende zending van 1200 euro zal volgen einde deze maand.
Al deze bedragen hebben tot nu toe gediend om de drie Nepalese personeelsleden van het kleine gezondheidscentrum in Gahate hun maandelijks loon uit te betalen én tevens om een (te) klein maandelijks bedrag te voorzien voor medicamenten en voor het onderhoud van het centrum zelf.

Waar we bij de start vooral werden geholpen door een aantal belangrijke eenmalige giften, groeide stilaan het aantal donoren die - via een kleinere of grotere maandelijkse storting - de financiering van het project een zekere stabiliteit gaven. Zo hopen we bij het begin van 2013 het vaste maandelijkse bedrag te kunnen recupereren via dergelijke periodieke ontvangsten.
Dit zou ons toelaten om via de eenmalige giften ook andere, dringende noden te lenigen en tijdelijke projecten zoals daar zijn de watervoorziening, electriciteitstoevoer of het herstel en de verfraaiing van het kleine schooltje te kunnen realiseren.

Dat Project Gahate slechts via de steun van heel veel mensen kan bestaan, hoeft geen betoog. De betrokkenheid van zoveel mensen en de vindingrijkheid van sommige 'mini-gahate-projecten' doet  de mensen van het comité dan ook enorm deugd!
Zo besliste een gezin met drie jongere kinderen, om een klein bedrag voor het project opzij te leggen, telkens voor kleinere of grotere verplaatsingen de fiets  (of de voet!) wordt verkozen boven de auto!
"Zo hebben we naast ‘het is goed voor ’t milieu’, ‘het is goed voor de conditie’ en ‘ik bespaar op mijn auto’ vanaf nu nog een extra troef om onszelf te motiveren om toch maar de fiets te nemen: ‘ ’t is voor Gahate’."   Schitterend toch!!!
Of de jongeman die besloot om alle kleine munten die in zijn geldbeugel terecht kwamen, op te sparen voor het project: "Je voelt dat immers toch niet!" maar het bracht wel ruim 45 euro op!!! Vele kleintjes... !

 

 

Het lijstje met de gefietste afstanden naar school, naar de bakker enz... hangt in de keuken!

Wie weet kan de opbrengst wel dienen voor het herstellen van het schooltje in Gahate! Het is deerlijk gehavend door een aardbeving en heel aantrekkelijk is het momenteel ook niet...!

 

(het zwarte vlak achteraan, doet dienst als schoolbord...) 

 

Zo wordt Gahate, dank zij die vele kleine of grotere giften een leefbaar dorp en groeit er voor Gahate een nieuw perspectief.
Voor dit en de vele aanmoedigende uitingen van belangstelling: onze hartelijke dank!

Communicatie verbeteren.

Eén van de meest opvallende problemen in het kader van Project Gahate is de gebrekkige communicatie. Zo is ons van langs om meer duidelijk geworden.
Dit komt tot uiting op verschillende vlakken: Enkel mailverkeer heeft een zekere mate van betrouwbaarheid en dit kan dan enkel met die mensen ter plekke, die beschikken over de nodige apparatuur en op plaatsen waar verbinding mogelijk is. Door deze beperkingen is rechtstreeks contact met Gahate al uitgesloten! Daar is noch telefonisch, noch mailverkeer mogelijk!!
Een tweede beperking is uiteraard de taal: voor ons hier is de Nepalese taal zoveel als chinees en het Engels van de meeste van onze correspondenten is eerder gebrekkig. Gelukkig in dat opzicht hebben wij een goede tolk in de persoon van Manoj, een erg fijne jonge man die we leerden kennen toe hij 11 jaar oud was en waarvan we (met behulp van vrienden) de studies hebben bekostigd. Momenteel is hij 22 jaar en laatstejaars student Burgerlijk Ingenieur in Kathmandu. Ook Dilli en Dr Lamsal spreken Engels.
Een derde beperking is dan nog het cultuurverschil dat verantwoordelijk is voor heel wat misverstanden en verschillen in waardebepaling.

Zoals reeds duidelijk werd uit voorgaande bijdragen blijkt de uitbouw van een labo bij het gezondheidscentrum, voor onze coördinatoren prioriteit te krijgen op verbetering van de  watertoevoer, electriciteitsvoorziening en herstel en uitbouw van de school. Misschien is dit terecht. Maar juist om daar meer zicht op te krijgen zouden we heel graag de betrokkenen zelf aan het woord horen, op de eerste plaats de medewerkers in het centrum: Nilmanee, Samjana en Radha, maar ook het schoolhoofd en de leerkrachten ter plaatse.
Dat is dan ook de aanleiding tot een vraag aan onze student, Manoj, of hij het haalbaar ziet om in onze plaats contact te nemen met die betrokken mensen ter plaatse in Gahate. Daar hij in oktober terugkeert naar zijn geboorteplaats Num, die ook gelegen is in de Arunvallei, net als Gahate, willen we hem vragen of hij bereid is om een omweg te maken en de tijd te nemen om met die mensen in gesprek te gaan.

Manoj met zijn zussen en een vriendin.

 

Dit is niet vanzelfsprekend, want normaal gesproken doet hij deze reis naar zijn dorp slecht éénmaal per jaar, ter gelegenheid van het Festival = het feest van het licht, in oktober, en ziet hij zijn ouders en familie alleen bij die gelegenheid. Voor ons zou het in elk geval een grote hulp zijn en we willen hem vrijblijvend de vraag stellen.

Eventjes terugblikken.

Project Gahate is nu acht maanden oud en - dank zij de inzet van de coördinatoren in Kathmandu en vooral dank zij de gedrevenheid van onze drie personeelsleden in het kleine gezondheidscentrum, maar evenzeer dank zij de aanmoedigingen en de financiële steun van zoveel mensen hier - is er al heel wat gebeurd voor de bevolking van Gahate.
Uiteraard blijft er nog heel veel te doen.
Toevoer van water en electriciteit zijn nog altijd dramatisch slecht. De bevolking die in erg armoedige omstandigheden probeert te overleven, blijft nog altijd verstoken van een groot aantal voorzieningen, die voor ons vanzelfsprekend zijn.

Om maar één situatie te noemen: Toen we in mei in Gahate waren, nam de hoofdonderwijzer ons mee een eindje het dorp in (er is geen centrum en de huizen liggen her en der verspreid over een grote oppervlakte). We maakten kennis met een 13-jarige jongen die op een rustbed lag met boven zijn benen een soort primitieve overkoepeling, zodat niets op zijn benen kon drukken. Toen de onderwijzer het doek wegtrok kwamen een been en bovenbeen tevoorschijn met afschuwelijke brandwonden. De jongen had, bij het werk (kinderarbeid) een kan zuur over zijn been gekregen. Hij was weggebracht naar het dichtstbije stadje en van daar naar Kathmandu. De dorpelingen hadden vanuit het weinige dat ze zelf bezaten, wat geld bijeengebracht voor zijn behandeling, maar toen dat weinige geld op was werd hij teruggestuurd naar het dorp en bleven de verwondingen onbehandeld... .

Dit en zoveel andere schrijnende verhalen dwingen ons om verder te gaan en beroep te blijven doen op zoveel sociaal bewogen mensen!

Recente ontwikkelingen

We zijn ondertussen begin september en dus is in Nepal het regenseizoen nog volop bezig. Dit betekent echter niet dat het project zou zijn ingedommeld of weggespoeld, integendeel.
Terwijl we in een vorig bericht konden melden dat de verpleegster, Samjana, in Kathmandu een bijscholing en opleiding zou gaan volgen, kregen we ondertussen via mail te lezen dat de opleiding met succes werd beëindigd en dat de bevolking van Gahate daar nu al volop de vruchten van plukt. Hopelijk kunnen op die manier de hoge kindersterfte en de gevaren voor moeder en kind bij de bevalling worden teruggedrongen. Ook Radha, ons vriendelijk manusje-van-alles, was blijkbaar heel tevreden met de nieuwe dingen die haar collega had geleerd en meegebracht.
Nilmanee, die vooral werkt als maatschappelijke assistent, heeft sedert vorige week zijn bijscholing in Khandbari beëindigd en zou nu exames doen voor zijn 'master degree'. Wat deze titel in Nepal juist betekent is niet zo duidelijk, het bewijst wel dat onze medewerkers in Gahate leergierig zijn en vooruit willen, wat voor het kleine gezondheidscentrum en de bewoners van Gahate alleen maar voordelig kan zijn.

Er is nog een tweede vooruitgang aan te kondigen.
Enkele maandan geleden was in een bericht op deze blog sprake van het inrichten van een klein labo. Vooral Dr Lamsal en de andere coördinator Dilli drongen daarop aan. Hoewel ook wij beseften dat zo'n labo uiterst nuttig zou kunnen zijn in het detecteren van ziektes en de diagnosestelling, hadden we toch niet toegezegd om de nodige instrumenten aan te schaffen. We vonden de infrastructuur in Gahate voorlopig onvoldoende geschikt en bovendien vroegen wij ons af wie voldoende deskundig en bekwaam zou zijn om dat labo te bedienen.
De realiteit heeft ons ondertussen achterhaald want Dilli meldde enkele dagen geleden dat zij, Dr Lamsal en Dilli zelf, toch de uitrusting van een bescheiden labo hadden aangekocht. De aankoopprijs bedroeg zo'n 95.000 Nepalese Rupees (of +/- 930 euro). Voorlopig bevindt die uitrusting zich nog in Kathmandu, maar ze is klaar om te worden overgebracht naar Gahate.
Uiteraard is dit een positief gegeven, want het bewijst dat de coördinatoren van het project in Nepal zelf aan de slag gaan en vastbesloten zijn om het kleine gezondheidscentrum verder uit te bouwen. Naar alle waarschijnlijkheid zal dit ook het aanleggen van de nodige voorzieningen in het gezondheidscentrum bespoedigen.
 Een tweede positief gegeven is, dat zij nu op zoek zijn naar een bediende die de technische kennis en vaardigheid bezit om het labo effectief te bedienen. Dat zij nu op zoek zijn naar sponsors om het salaris van deze vierde bediende te bekostigen kan ons niet verbazen.

Op de geplande bijeenkomst van ons Comité Gahate, volgende week, zal dit punt dan ook zeker op de agenda komen.

Bericht uit Kathmandu

Dilli, onze coördinator uit Kathmandu stuurde ons het bericht dat Samjana, de verpleegster van de Healthpost in Gahate, haar bijscholing in Kathmandu heeft beëindigd en is teruggekeerd naar Gahate.
Ongetwijfeld zullen de nieuwe ideeën die ze heeft opgedaan betreffende geboorteplanning en haar training als vroedvrouw erg nuttig zijn in haar kontakten met de plaatselijke bevolking en de toekomstige moeders.
Dilli meldde meteen dat ze vanuit Kathmandu met Samjana ook de nodige uitrusting hadden meegegeven om in de gezondheidspost een bed voor noodgevallen te voorzien.
Hoe elementair ook, het betekent dat de healthpost stilaan toegerust wordt om zijn volwaardige functie uit  te oefenen.

Ondertussen hebben wij van hieruit de nodige fondsen opgestuurd om de lonen van de drie werknemers uit te betalen tot eind oktober. Ook de maandelijkse toelagen voor medicamenten en voor het plaatselijke fonds werden opgestuurd. Hopelijk kan op die manier de bijna-lege medicijnenkast stilaan worden aangevuld.

Het voorzien van de noodzakelijke medicamenten blijft immers een belangrijk aandachtspunt. Niet alleen is er de noodzaak om meer en aangepaste medicamenten te voorzien en daarvoor sponsors aan te trekken, maar ook het veilige transport ervan naar Nepal en Gahate zal onze bezondere aandacht vragen.

Nieuws uit Kathmandu

In een mail van 13 juni vertelt Dilli (Dilli Koirala is, samen met Dr Hari Lamsal, de coördinator van het project. Hij staat oa in voor het management en de financies ter plaatse) dat Samjana, de verpleegster van het project in Gahate, is aangekomen in Kathmandu. Daar zal zij gedurende een aantal dagen een voortgezette opleiding volgen rond het thema geboorteplanning en zich verder vervolmaken als vroedvrouw. Wij hebben afgesproken dat wij de voortgezette vorming van haar en van Nilmanee (in Khandbari) zullen bekostigen.

Tegelijkertijd kondigt Dilli ook aan dat ze in Kathmandu besloten hebben om de uitrusting van een 'pathology lab', een klein labo voor primaire testen, aan te kopen voor het gezondheidscentrum in Gahate.
Daar wij vinden dat daartoe eerst de basisvoorwaarden van een aangepaste ruimte, van toevoer van water en electriciteit moeten worden vervuld, hebben we de financiering daarvan niet toegezegd. Ook al zien we het nut van dergelijk labo wel degelijk in, het lijkt op dit moment belangrijker om eerst voldoende informatie in te winnen over de mogelijkheden (en moeilijkheden) van het voorzien in deze basisbehoeften in het hele dorp als zodanig. Tot nu toe is de watertoevoer immers zeer gebrekkig en daaraan iets verhelpen is voorlopig onze eerste zorg.

Meestal liggen de aftakpunten waar de dorpelingen water kunnen halen ver uit elkaar en soms zijn ze bovendien moeilijk bereikbaar voor heel wat bewoners.

9 juni 2012, eerste informatienamiddag.

Soms was het weer een beetje Belgisch dreigend, maar uiteindelijk werd het een droge, zij het winderige dag.
Gelukkig is het Bezoekerscentrum van Limburgs Landschap (op domein Hengelhoef), dat we als prachtige locatie mochten gebruiken, zeer goed beschut gelegen, zodat de wind ons niet echt kon deren.
De opkomst was misschien niet overdonderend, maar de gasten die gekomen waren, bleken enthousiast en hun belangstelling en aanmoediging deden oprecht deugd.
In de twee presentaties die werden gegeven, werden de korte geschiedenis van het project, maar vooral de impact ervan en de doelstellingen van de verdere werking uit de doeken gedaan.
Een doorlopende fotoprojectie en een korte DVD gaven een impressie van datgene wat tot nu toe werd gerealiseerd, maar vooral van de dankbaarheid en het enthousiasme van de bevolking.

Voor het eerst werd ook publiekelijk het logo van het project voorgesteld. Het werd ontworpen door Patricia Willems en drukt op treffende wijze uit waarvoor Project Gahate wil staan:
Het logo heeft de kleuren rood en blauw zoals de kleuren van de Nepalese vlag. Ook de halve maan vind je daarin terug. De bolvorm stelt de wereld voor en meer specifiek nog, de wereld van Nepal. In het beeld is duidelijk een kloof te zien: die staat voor de mensen van Gahate, die uitgesloten zijn van medische en andere voorzieningen. Het blauwe kruis dat daaruit oprijst verwijst naar het medische facet en duidt aan dat Project Gahate daar iets aan wil doen.

Voor het eerst werd ook de nadruk gelegd op de bredere bedoeling van het project: Gahate, dat tot voor kort een  totaal verloren en vergeten dorp was, opnieuw uit de vergetelheid halen en een nieuw perspectief bieden.
Project Gahate wil dus méér zijn dan een 'medisch' project, ook al is het medische niet onbelangrijk en kan het een hefboom zijn om de gemeenschap een stukje op te tillen. Het gaat echter minstens evenzeer over de geestelijke en lichamelijke gezondheid van een hele gemeenschap. Het gaat over een toekomst voor de vele kinderen en jongeren en over een nieuw perspectief voor dit vergeten gebied.

Voor wie bij pot en pint gezellig wou napraten, bood de tent een veilig en windvrij onderkomen.

Een eerste informatienamiddag.

Wij (Albert, Rik en Werner) zijn op 23 mei teruggekomen uit Nepal na een kort bezoek aan Gahate in Bhojpur waar op 13 januari van dit jaar de ‘Health Post’ (‘gezondheidscentrum’ is een groot woord voor het nog heel primitieve gebouwtje) van start is gegaan en waar momenteel 3 personeelsleden werken: Nilmanee als hoofdverantwoordelijke, die als maatschappelijke werker ook huisbezoeken doet en de bevolking in kleine groepen training geeft wat betreft hygiëne en opvoeding. Samjana is verpleegster en ontvangt de mensen, die nood hebben aan verzorging, medicamenten en raad, in het kleine centrum. En tenslotte Radha die op alle terreinen helpt en de zaak op orde houdt als manusje van alles. Het zijn drie erg geëngageerde mensen, die via een tolk, enthousiast over hun werk konden vertellen.

De verantwoordelijken van het dorp, maar ook de hele bevolking van Gahate hebben ons een enthousiast en warm welkom bereid en lieten duidelijk zien dat ze dankbaar waren omwille van de investering die we daar tot nu toe hebben gedaan.

Met de twee coördinatoren Dr. Hari Lamsal en Deh. Dilli Koirala hebben we gedurende die dagen ernstig en grondig overleg gepleegd ivm de toekomst van het project, waar we – met hulp van sponsors en donatoren – steun willen blijven aan verlenen.

We hebben nu zelf kunnen constateren dat dergelijk Gezondheidscentrum absoluut noodzakelijk is in deze prachtige maar erg afgelegen streek van Nepal, waar de bevolking arm is en door het gouvernement grotendeels vergeten.

Heel veel meer, over de stichting, de mensen en de streek willen we jullie vertellen en laten zien zaterdag 9 juni. We nodigen alle belangstellenden immers graag uit  op een eerste informatie-namiddag in het bezoekerscentrum van Limburgs Landschap in Hengelhoef, Hengelhoefdreef 6 te Houthalen-Helchteren . Je bent er welkom vanaf 16 uur.

Uw bijdrage voor Gahate

Dank zij de steun van heel wat mensen hebben we tot nu toe een aantal dingen kunnen realiseren.
Op de eerste plaats kon het project maar van start gaan nadat we de initiatiefnemers konden verzekeren dat de personeelsleden regelmatig zouden worden uitbetaald.
We beloofden om maandelijks de 320 euro te voorzien die nodig zijn om Nilmani, Samjana en Radha een behoorlijk (volgens Nepalese normen) loon uit te betalen.
Daarnaast leek het ons dringend nodig om een regelmatige bijdrage te leveren zodat in de aankoop van noodzakelijke medicamenten kan worden voorzien. Het bedrag dat we tot nu toe daarvoor hebben gestuurd, is echter ongetwijfeld nog te laag. Met 30 euro per maand komt men zelfs in Nepal niet ver!

Een andere vaste bijdrage storten we in het fonds dat onder toezicht staat van het lokaal comité in Gahate zelf. Dit Comité van 9 personen is verantwoordelijk voor de werkbaarheid van het Centrum. Zij springen bij wanneer zich onvoorziene en/of dringende noden aandienen zoals bv vervoer van zwaar zieke patiënten naar een groter centrum enz. Ook hiervoor wordt maandelijks 30 euro voorzien.

Daarnaast worden vragen voor bijkomende hulp telkens ernstig behandeld. Zo hebben wij recent voor bijkomende opleiding van de verantwoordelijke en de verpleegster van het centrum 200 euro beloofd.

We zien nu  reeds dat nog andere noden - zoals een degelijke watervoorziening - zich opdringen. Onze bekommernis gaat in al deze gevallen uit naar het verbeteren van leefomstandigheden en gezondheid van de plaatselijke bevolking. Bovendien willen we er telkens op toezien dat niet alleen de noodzakelijke infrastructuur wordt aangeleverd, maar dat de bewoners zelf bereid en uitgerust zijn om de verantwoordelijkheid op zich nemen voor het onderhoud en de duurzaamheid ervan.

Daarom blijven we beroep doen op uw welwillendheid en steun.
Om de conituïteit van de maandelijkse stortingen te garanderen is een maandelijkse bijdrage heel erg welkom (en dan spreken we niet over grote sommen!),
maar elke steun, eenmalig of niet, verdient onze uitgesproken dank!!

Het rekeningnummer is nog altijd: BE89 7350 2985 6685
                                               BIC: KREDBEBB
                  op naam van Werner Vanhie en met vermelding 'Project Gahate'
               

Een eerste kennismaking

In mei was het dan zover: Albert, Rik en Werner van Comité Gahate bezochten Gahate. Daar was men duidelijk van onze komst op de hoogte én blijkbaar ook opgetogen daarover, want de inwoners hebben ons, op traditionele manier, feestelijk onthaald, zelfs zo dat we er soms verlegen onder werden.

Het armoedige nieuwe centrum blijkt ondertussen toch goed werk te leveren. De verpleegster vertelde dat ze gedurende de eerste vier maanden ruim 900 consultaties kon registreren en dat er op dat moment dagelijks zo'n 10 tot 20 mensen bij haar langs kwamen. De uitrusting van het centrum laat nog heel wat te wensen over: er is geen stromend water*, er kunnen geen testen worden gedaan, zodat er alleen kan voortgegaan worden op de klachten van de patiënten en zichtbare symptomen. Bovendien is de voorraad medicamenten voorlopig bedroevend klein en beperkt.

 *De watervoorziening is één van de grootste pijnpunten in het hele dorp: de meeste dorpelingen moeten een hele weg afleggen naar primitieve verdeelpunten (een plastic leiding die uit een hoger gelegen rivier water aanvoert) om zich te kunnen voorzien van water voor het dagelijks huishoudelijk gebruik. Hier ligt zeker nog een belangrijk aandachtspunt.

De eerste vier maanden

Het initiatief om een gezondheidcentrum te openen in Gahate kwam duidelijk van Dr Lamsal, die zijn kinderjaren daar had doorgebracht en die - voor het management - de hulp inriep van Dilli Koirala.
Voor financiële ondersteuning deed hij beroep op ons.
Hier in België kwam een versterking van het oorspronkelijk duo en werd Comité Gahate opgericht dat nu vijf leden telt, naast Hilde en Werner kwamen Jos, Albert en Rik meewerken aan het project.
In Gahate zelf werd een 'Lokaal comité' van 9 personen opgericht dat ter plaatse de verantwoordelijkheid voor het geheel op zich nam. Op die manier werd de gemeenschap van Gahate mee verantwoordelijk gemaakt voor de uitbouw van het project.

De gevolgen voor het geheel van de gemeenschap werden op korte tijd duidelijk: er werd eindelijk werk gemaakt van een gedeeltelijke ontsluiting van het gebied. Onder impuls van de familie van Dr Lamsal werd een primitieve maar berijdbare weg aangelegd vanaf de rivier. Er is zelfs een eerste begin gemaakt met de fundamenten voor een brug over de Arun rivier. In het dorp kwam een nieuwe weg die het oorspronkelijk paadje verving en het gezondheidscentrum beter bereikbaar maakte.

Van Start

De gezondheidspost is in feite méér dan een medische post.

Het opzet wordt omschreven als volgt:

Met de oprichting van een permanente medische hulppost zou worden voorzien in de mogelijkheid om toezicht te houden op de gezondheidstoestand van de bevolking,

zouden aan kinderen en volwassenen de primaire gezondheidszorgen worden verstrekt

en gratis de meest noodzakelijke geneesmiddelen worden bezorgd.

Bovendien en misschien op de eerste plaats zou de hulppost een basisopvoeding geven in gezondheidszorg: zowel wat betreft hygiëne en sanitair als wat betreft overdraagbaarheid van ziektes en de nood aan en de zorg voor veilig drinkbaar water.

De post zelf zou dan ook worden bemand door een verantwoordelijke die in en voor de plaatselijke gemeenschap optreedt als maatschappelijk werker, door een verpleegster, die de medische kant voor haar rekening neemt en door een helper die instaat voor het onderhoud en deels ook voor de registratie.

De geëngageerde ploeg zoals die momenteel (15 mei 2012) aan het werk is in Gahate.

De voorbereiding

In de loop van 2011 gingen we van start en enkele maanden en een aantal contacten met de initiatiefnemers (Dr Hari Lamsal en Dhr Dilli Koirala) later, stond het project op papier en begon de zoektocht naar de broodnodige financiële middelen, want, mailde Dr Lamsal ons: “We have managed land and immediately after getting green signals of fund for the payment of employees we will start construction of its physical infrastructures and hire employees”. De grond, nodig voor het optrekken van de medische post, was er dus al, maar voor dat ‘verwerven van het salaris van de bedienden’ rekenden zij op ons. We opteerden er voor om  in de tewerkstelling van een aantal Nepalese mensen te voorzien, en pas dán te investeren in de materiële infrastructuur.

We trokken onze stoute schoenen aan en contacteerden een aantal familieleden, vrienden en organisaties (clubs). Sommigen daarvan zegden ons hun steun toe en zullen het hoe en wat bekijken of bespreken. Een aantal van hen kwamen in actie, met als gevolg dat we kort voor nieuwjaar 2012 een startkapitaal(tje) hadden. Begin 2012 gaven we groen licht en op 13 januari 2012 werd 'het gezondheidscentrum' geopend en gingen de drie personeelsleden aan de slag.

Dit is een beeld van het 'centrum' bij gelegenheid van ons bezoek in mei.

Het begin

November 2010
Bij onze (Hilde en Werner) terugkeer van een trekking in de  Arunvallei, één van de armste streken van Nepal, ontmoeten we bij toeval (?) Dr Hari Lamsal, een doctor in de Physiotherapie. Hij heeft in Kathmandu een klein ziekenhuis 'Sahara Care Home' uit de grond gestampt en is zelf pas terug van een bezoek aan dezelfde streek. Hij is er getroffen door het feit dat de regio Bohjpur en zijn geboortedorp Gahate, nog even achtergesteld en vergeten zijn als toen hij er dertig jaar geleden vertrok. Er zijn nog altijd geen wegen, geen brug over de Arunrivier, enkel een gebrekkig lager onderwijs en totaal gebrek aan medische- en gezondheidsvoorzieningen.
Toch gaat het hier om een centrumdorp van een streek die zowat 3 à 5.000 mensen telt, waaronder een groot aantal kinderen.
Vooral het ontbreken van gezondheidsvoorzieningen houdt hem bezig en blijkbaar werkt dit aanstekelijk want we beloven om hem te helpen. In eerste instantie zouden we proberen het salaris bijeen te krijgen voor de drie personeelsleden die zullen nodig zijn in het op te richten gezondheidscentrum.

Gahate: een nieuw perspectief.