Ontmoetingsdag

Ondanks alle tragedies op de achtergrond, hebben jullie, de bezoekers en sympathisanten van onze Ontmoetingsdag, ons een heel positieve ervaring bezorgd. Dankzij jullie was die bewuste 7 juni 2015 een 100% geslaagd feest. Na zo'n dag en de klanken die we achteraf hebben opgevangen, beseffen we, zo mogelijk nog meer dan vroeger, hoe immens belangrijk jullie belangstelling en steun voor ons, en vooral voor het project, zijn!
Het hoeft natuurlijk ook geen betoog dat de culinaire kunsten van onze traiteur en zijn crew, de vindingrijkheid en welwillendheid van onze vrijwilligers, de ondersteuning van de uitbater van de zaal en de bijdrage van iedereen die erbij betrokken was, eveneens onmisbaar waren om alles vlekkeloos te laten verlopen. Zoiets is gewoon onbetaalbaar en een dikke 'merci'!

Juni 2015

Enkele bewogen weken liggen achter ons: de gevolgen van de zware aardbevingen (25 april en 12 mei) die Nepal hebben getroffen, hebben ongetwijfeld niemand van ons onverschillig gelaten. En toch, alhoewel de media al geruime tijd hun aandacht op nieuwere en 'meer interessantere' feiten hebben gevestigd, blijft de ramp nog altijd nazinderen. Dit is ook letterlijk het geval, want nog elke dag zijn de naschokken in Nepal voelbaar en durven nog altijd heel wat mensen hun huizen niet in. Voor de meeste mensen in de getroffen gebieden, is de heropbouw van hun schamele huizen begonnen, met de blote hand, want veel andere hulpmiddelen zijn er niet.
Gahate is er ook niet zonder kleerscheuren vanaf gekomen: heel wat van de huizen vertonen scheuren en barsten en het pas opgefriste en herstelde schooltje is momenteel onbruikbaar geworden.

Een hele opluchting was wel dat we tot nu toe uit Gahate geen enkel bericht kregen van lichamelijke schade of overlijden. Een eerste overschrijving is gedaan om een noodschooltje op te richten, zodat de kinderen geen heel schooljaar moeten missen.
In verband met de globale noodsituatie konden we echter niet anders dan onze hulpverlening ook uitbreiden tot buiten de regio van Gahate. Toen we hoorden dat jonge mensen die we sedert lange tijd kennen en vertrouwen, in Kathmandu een hulporganisatie 'Unity' hadden opgericht om de families te helpen die door de aardbevingen alles verloren hadden, heeft Comité Gahate besloten om ook hen wat financiële hulp te bezorgen. Zij kijken dan uit naar waar de nood het hoogst is, en delen dan gratis goederen uit aan de ergst getroffen gezinnen.

Heel wat minder nieuws ontvingen we van Bhola, een heel lieve man die we al heel lang kennen, omdat hij ons telkens van en naar de luchthaven haalt en brengt, en die, zo nodig, zorgt voor onze binnenlandse vluchten. Hij kreeg het verschrikkelijke bericht dat Angila, zijn enig kind, een dochter van 19 jaar, was omgekomen bij de zware aardbeving van 12 mei. Toen we hem een mail hadden gestuurd schreef hij, in zijn gebrekkig Engels: 'She is my heart. I miss her any time' en onderaan, ondanks al zijn miserie toch nog bezorgd om ons: 'God bless you and all your family. Take care.'
De duizenden slachtoffers van de ramp krijgen in dit verdriet ineens een heel persoonlijk gezicht.

April 2015

"Gahate leeft langzaam op" schreven we amper enkele weken geleden... !!
En nu... nu bereikt ons het onheilspellende nieuws dat Nepal - nog maar eens - getroffen is door een verschrikkelijke ramp. Dit doodarm land, waar heel wat mensen voortdurend balanceren op de grens tussen leven en dood, davert opnieuw op zijn grondvesten. Na het rouwen om hun mensen, zullen ze noodgedwongen alles, steen voor steen, opnieuw dienen op te bouwen, met de weinige middelen die ze hebben!

We contacteerden zoveel mogelijk de Nepalese medewerkers van Project Gahate ter plaatse. Gahate zelf was tot nu toe onbereikbaar, maar we blijven proberen. In zover we tot nu toe met hen, die in Kathmandu verbleven, in verbinding konden komen, zijn er onder hen en hun families geen doden of gekwetsten. Ongetwijfeld zal ook Gahate geleden hebben onder de ravage, maar daarover hebben we nog geen duidelijkheid.

Hopelijk zijn ze nu ook weer veerkrachtig genoeg om rechtop te gaan staan!

Maart 2015

Volgens de berichten die we de vijf voorbije maanden uit Nepal ontvangen hebben, zou de afwerking van het nieuwe gezondheidscentrum stilaan worden afgerond en is het centrum zelf in volle werking.  Om dat te illustreren stuurden ze enkele foto's. Ze tonen, terecht fier, het eerste gebruik van het röntgenapparaat, een van de eerste gipsverbanden die ze hebben gelegd, enz... allemaal erg belangrijk voor een gemeenschap waar drie jaar geleden nog geen sprake was van enige medische hulpverlening!

 

Het centrum zelf staat er fris bij, pas in de verf gezet en blijkbaar niet enkel in gebruik, maar ook al bewoond, want één van de medewerkers heeft zijn spreekwoordelijke tenten opgeslagen in één van de kamers op de verdieping. De andere kamers wachten nu op de beloofde stagiaire-dokters van de Universiteit van Dharan. Tot nu toe werden alle beloften vervuld en we hopen dat dit ook hier het geval zal zijn. In elk geval: de vijf medewerkers die er momenteel aan de slag zijn, leveren goed werk, te oordelen naar de tevredenheid van de dorpsbewoners: Gahate leeft langzaam op!

 

 

Ook het schooltje deelt in die vooruitgang: de verfwerken waren volop aan de gang, schreven ze, en de omheining, waar ze blijkbaar veel belang aan hechten, staat er wel degelijk. Het druk gebruikte elektronisch lesmateriaal is dus veilig en... de geiten blijven buiten!

 

 



Oktober 2014

Op 19 oktober was het voltallige Comité Gahate, vergezeld van Pauline en Joke, naar een afgelegen stukje Nepal vertrokken, voor de officiële inhuldiging van het nieuw gebouwde Gezondheidscentrum. Ook ex-minister Gyanenda Karki reisde met ons mee.
Een sfeerbeeld van de ontvangst op het kleine vliegveldje van Tumlingtar en de officiële opening:

  

 

De gedenkplaat vermeldt in het Nepalees: op 06/07/2071 (Nepalese tijdrekening) heeft de eerbiedwaardige ex-minister Mr. Gyanendra Bahadur Karki het nieuwgebouwde Bhakti Belash Memorial Gezondheidscentrum officieel geopend. Het werd gebouwd met de hulp van Maya Ghar, Kathmandu en Comité Gahate uit België.

 

De medische staf van het Gezondheidscentrum werd aangepast aan de nieuwe noden en kreeg de nodige bijscholing. Elke zaterdag zou er, gedurende enkele uren, een arts uit het ziekenhuisje van Khandbari, de hoofdplaats van de Arun-vallei, proberen naar Gahate te komen om medisch toezicht te verzekeren, de staf te ondersteunen en de meer gespecialiseerde taken op zich te nemen. Op die manier werd het Gezondheidscentrum een volwaardige medische post, de enige trouwens in het uitgestrekte district Bojpur.

 

 

Ook de school heeft kunnen genieten van een aantal financiële tussenkomsten waarvan het resultaat duidelijk te merken is. Laptop en projector zijn een veelgebruikt didactisch middel geworden. Jong en oud krijgen nu de kans om de eerste beginselen van de Engelse taal te verwerven. Er zijn nu klassen met vloerbekleding. Er zijn plannen om de school opnieuw in de verf te zetten en op te frissen. Een omheining moet de inboedel beschermen en de dieren buiten houden. En de leraar Engels is van onschatbare waarde in de opleiding van jong en oud(er).

 

 





September 2014

Gedurende de tweede helft van oktober 2014 zouden we weer eens naar Nepal reizen, want het was immers zo dat het nieuwe gezondheidscentrum stilaan zijn voltooiing naderde. Bovendien waren er heel wat dingen geëvolueerd en gewijzigd en leek het ons belangrijk op te volgen wat er is gerealiseerd met de middelen die jullie ons ter beschikking hadden gesteld.
Een aantal realisaties waren ons al gemeld:
Onze jonge vriend Deepak, de zwaar verbrandde jongen waar we een vorige keer over vertelden, was na maanden revalidatie in een ziekenhuis in Kathmandu in zoverre hersteld dat hij kon terugkeren naar Gahate.
Het schooltje is er ook enorm op vooruit gegaan, mede dankzij de hulp van een school in Maasmechelen, wat betreft didactisch materiaal en veiligheid.
Het nieuwe gezondheidscentrum zag er tegen deze tijd zo uit:

 

 



Begin september hadden we een som overgeschreven die moest toelaten dat er gestart zou kunnen worden met het optrekken van de eerste verdieping. In het enige lokaal dat al grotendeels was afgewerkt, was een röntgenapparaat geïnstalleerd. Dit alles maakte dat - naar Nepalese normen - het gebouw stilaan gebruiksklaar was geraakt en dat de voltooiing van het gebouw naderde.

April 2014: leraar Engels

Na lang zoeken en proberen had het schooltje eindelijk een valabele leraar Engels kunnen engageren. Chrisna is een enthousiaste jonge man, die vloeiend Engels spreekt en vastbesloten is zijn bijdrage te leveren aan de ontwikkeling en de toekomst van dit zo lang vergeten dorp. Door de jongeman over te laten komen uit een verder afgelegen dorp, werd de politieke strijd van de verschillende partijen voor een eigen kandidaat handig vermeden! Chrisna maakte zich toen al verdienstelijk als tolk voor onze dokters.

April 2014

Op 5 maart 2014 vertrokken we met 4 personen terug naar Nepal, omdat het ons belangrijk lijkt de evolutie van het project van nabij te volgen en eventueel bij te sturen. Twee dagen later vervoegde een 'medisch team' ons dan in Kathmandu. Twee Belgische artsen, Marleen en Hanne, en een verpleger Pieterjan, hadden aangeboden om, samen met twee Nepalese artsen, de Drs Lamsal en Hari, een tweedaags 'gezondheidskamp' te organiseren in Gahate. Daarna zouden we samen nog een 4 of 5-daagse trekking doen in het binnenland.
Hoe primitief de werkomstandigheden ook waren: het gezondheidskamp was een succes!

 



In het nieuwe gezondheidscentrum-in-opbouw hadden drie artsen hun 'kabinet' geïnstalleerd en was de 'apotheek' (met drie nieuwbakken apothekers) gevestigd. Dit belette niet dat op die twee dagen zo'n 504 consultaties konden plaatsvinden, waarbij ook een niet gering aantal serieuze aandoeningen werd vastgesteld.

Het deed ons ook erg veel plezier vast te stellen dat de nieuwbouw gestadig groeide en dat heel wat dorpelingen daarbij hun handen uit de mouwen staken en hun bijdrage leverden. Daar de transportkosten te hoog zouden oplopen indien we stenen vanuit Biritnagar zouden laten komen, werd besloten om - met hulp van de gemeenschap - de stenen ter plaatse te bakken. De primitieve steenovens leverden immers stenen van goede kwaliteit en lieten toe het eerste stenen gebouw van het dorp op te trekken!

Januari 2014

Begin 2014 is het derde levensjaar van Project Gahate van start gegaan. Voor de meeste Nepalezen is Gahate nog altijd vergeten gebied: een dorp ergens afgezonderd achter de Arun rivier, een naam ergens op de kaart van hun land. Maar de dorpelingen zelf zijn rond deze tijd zelf ongelofelijk in actie geschoten! Dankzij Project Gahate is er blijkbaar het besef doorgedrongen dat ook zij in staat zijn om stappen te zetten naar een hogere ontwikkeling en een meer leefbare gemeenschap.
Maar... Een merkwaardig en ontroerend verhaal dat we jullie niet willen onthouden, is dat van Deepak.
Als 12-jarige was hij zwaar verbrand aan beide benen en bovenbenen na een ongeval met white spirit. In eerste instantie hebben de ouders toen, met de hulp van de dorpelingen, even arm als zijzelf, geprobeerd om hem te laten verzorgen in een ziekenhuis in de buurt. Het bijeengebrachte geld volstond echter lang niet om de langdurige revalidatie te bekostigen en dus bleef hij hulpeloos thuis liggen. Een jong gezin, dat al van bij het begin het project steunt, kon het beeld van de gehandicapte jongen niet van het netvlies verdrijven en ze engageerden zich om de revalidatie van Deepak alsnog te bekostigen. Na drie maanden in Kathmandu beloofde zijn arts, Dr Lamsal, dat hij binnen vier maanden - na nog een operatief ingrijpen - opnieuw zou kunnen lopen...! Dat vooruitzicht deed hem stralen!



Deze hoop en vooruitzichten zoals dat van Deepak zijn wellicht het symbool van het hele opzet van Project Gahate: het is onze bedoeling om de mensen en de dorpsgemeenschap van Gahate weer op de been te krijgen.

December 2013

We (Hilde, Lou, Michel en Werner) waren in december 2013 reeds een maand terug in België, na onze trip naar en in Nepal. De reis was uitstekend verlopen en de inwoners van Gahate verwelkomden ons - zoals gewoonlijk - met open armen in het altijd betoverende decor van de Arunvallei.

Voor Lou en Michel, die toen al langer geïnteresseerd waren in het project, was het de eerste kennismaking met het land. Ze vonden de onderdompeling in de wereld van Nepal-zonder-franjes misschien soms wel wat zwaar maar ronduit fascinerend.

In Gahate zelf hebben we toen oprecht verbaasd kunnen vaststellen dat de aannemer en de Nepalese bouwvakkers reeds een heel eind waren opgeschoten met de nieuwbouw van het kleine gezondheidscentrum.

Gedurende ons verblijf hebben we met het dorpscomité overlegd om voldoende hulp te krijgen van de dorpelingen op de cruciale momenten dat er behoefte was aan veel handen en effectieve samenwerking. Er hebben daadwerkelijk heel wat mensen de handen uit de mouwen gestoken, zoals we een tiental dagen na onze thuiskomst te zien kregen met de ontvangen beelden.
Mensen die tevoren erg afwachtend waren en niet meer in een toekomst geloofden, zijn nu rechtop gaan staan en werken - via dit nieuwe gezondheidscentrum - mee aan een nieuw perspectief voor hun dorp.

Ook het schooltje deelde rond deze tijd mee in de positieve evolutie die in Gahate was begonnen: in twee van de zes klasjes was er voor het eerst een soort vloerbekleding aangebracht en er was iets meer (maar nog heel miniem) didactisch materiaal voorhanden. Er was zelfs een volleybalterrein aangelegd, waar jongeren gretig gebruik van maakten.

Een blik in de geschiedenis...

Gahate heeft het met de recente tegenslagen - waar iedereen ongetwijfeld over gehoord heeft - zwaar te verduren gehad. Vanuit het project hebben we nu besloten om de blog weer te updaten met de afgespeelde geschiedenis sinds het laatste bericht, omdat kleine overwinningen en hoopvolle scenario's nu eenmaal niet vergeten mogen worden ten tijde van het ongeluk.
Werp dus een blik in de geschiedenis van Gahate en nog een welgemeende Namaste!

Comité Gahate