Toen in maart alles nog goed was en de vooruitzichten rooskleurig!:

Door omstandigheden waren we dit voorjaar niet in de mogelijkheid om naar het project in Nepal af te reizen, wat niet betekent dat het werk daar is stilgevallen of dat de contacten verbroken zijn. Vooral, maar niet alleen uit Gahate, hebben we de voorbije maanden herhaaldelijk toch wel heel bemoedigende en fijne berichten ontvangen. In het schooltje, waar vorig werkjaar de twee nieuwe klassen werden voltooid, is – onder impuls vooral van Dinesh, de hoofdonderwijzer en Prem, de leerkracht die erg veel belang hecht aan de sociale ontwikkeling van de kinderen en die je hierboven op foto ziet – heel wat in beweging gebracht en gerealiseerd. Twee jaar geleden reeds hadden ze in een soort ‘beleidsverklaring’ het voornemen uitgedrukt om van hun klein schooltje een soort modelschooltje te maken en ze deden toen beroep op ons om daartoe een aanzet te geven. Wij hebben hen toen onze steun beloofd, maar – ere wie ere toekomt – ze hebben zelf alles gepland en uitgewerkt en het resultaat mag er echt zijn: Door de kinderen van het vijfde jaar vertrouwd te maken met computer, willen ze de overgang naar het middelbaar onderwijs vergemakkelijken. Bovendien werd voor de Engelse les een nieuwe methode uitgewerkt: bekende verhalen en sprookjes worden via computer en projector in het Engels voorgesteld en in de groep nagespeeld, zo worden Engelse taal en woordenschat bijna spelenderwijs aangeleerd. Maar er is méér: Gahate was altijd een ‘vergeten’ dorp en mensen hadden er het gevoel niet mee te tellen. De school wil de kinderen nu meer zelfbewust en zeker maken. Het is heel erg belangrijk dat ze zich kunnen voorstellen en in de openbaarheid komen. Naast de gewone vakken krijgen de leerlingen de kans om via muzikale opvoeding en de in Nepal zo belangrijke dansen, zichzelf in sociale zin te ontwikkelen. Het doet ons enorm veel deugd dat mensen als Dinesh en Prem niet enkel afwachten wat wij, uiteraard dank zij de steun van jullie allemaal, daar realiseren, maar dat ze zelf initiatief nemen, de handen uit de mouwen steken en belangrijke vernieuwingen aanbrengen in het onderwijs. Prem zelf schrijft dat hij erg blij is dat hij nu voor het eerst in zijn 17-jarige loopbaan als leraar, de kans krijgt om die droom van dit soort sociaal geïntegreerd onderwijs waar te maken. Zo bouwt Gahate ‘zichzelf’ nu een nieuwe toekomst. Ondertussen zijn ook in Mangsima, waar het gloednieuw gezondheidscentrum volop in gebruik is, de werken niet stil gevallen. De hele omgeving van het centrum werd opgefrist en de voorbereiding voor het aanbrengen van een omheining is volop bezig. Ook de bestelling van een degelijke vloerbekleding is lopende en binnenkort zal de plaatsing gebeuren. Wij weten dat momenteel elke reis naar Nepal verboden is, maar hopen dat binnen 5 à 6 maanden de kust opnieuw veilig is en het opnieuw mogelijk is om het project ter plaatse op te volgen en – naar alle waarschijnlijkheid – in Mangsima een gezondheidskamp te organiseren. Maar vooral: Er blijft nog altijd de stille hoop om ook in een hoger gelegen dorp, Karmarang, twee dagreizen verwijderd van Mangsima, een degelijk gezondheidscentrum op te bouwen. Zoals jullie hebben gelezen in de nieuwsbrief van maart vorig jaar, brachten we in februari 2019 niet enkel aan Mangsima een bezoek, maar ook aan Karmarang. Karmarang, een dorp in het Noord-Oosten van Num, is vanaf de rivier enkel te voet bereikbaar. Van de ca 2.500 inwoners, die in de heuvels meestal gegroepeerd wonen in 5 relatief kleine, iets vlakkere centra, verspreid over de enorme en sterk golvende oppervlakte, beschikken ongeveer de helft over elektriciteit. Daarmee zijn echter de meeste zegeningen geteld: Water uit hoger gelegen bronnen is op een paar plaatsen beschikbaar in de vijf centra. Een gemeenschappelijk primitief gemeenschapshuis ligt in het meest uitgebreide centrum vlakbij de enige toegangs’weg’ naar het dorp: een steil pad dat ons vanaf de rivier beneden in zo’n drie à vier uur naar boven brengt. Het armoedige schooltje voor de 150 leerlingen barst zowat uit zijn voegen. De meeste kinderen moeten ‘s morgens en ’s avonds een paar uur lopen om de lessen te kunnen volgen. Bovendien kunnen heel wat kinderen, vanwege de grote afstanden, zelfs niet naar school. De oplossing voor de andere en meest leergierige kinderen vanuit de verste uithoeken van het dorp, lijkt simpel maar is efficiënt: ze logeren tegen een kleine vergoeding in gezinnen die dichter bij het schooltje gehuisvest zijn en gaan sporadisch naar hun eigen huis. Het is als het ware een originele vorm van internaat. De verpleegster en vroedvrouw hebben onderdak gekregen in een hoek van het sowieso al te kleine schooltje. De uitrusting van hun primitief onderkomen bestaat uit een brits, een tafel met stoel en een kast! Een dokter komt er nooit. De bijeengeroepen dorpsraad dringt dan ook aan op de bouw van een nieuw gezondheidscentrum. We weten dat de inwoners van Karmarang heel enthousiast, maar tegelijk een beetje jaloers, de bouw van het gezondheidscentrum in Mangsima hebben vernomen. Jammer genoeg zijn onze financiële mogelijkheden momenteel veel te beperkt om nu aan zo’n onderneming te beginnen. We hopen om hen binnen afzienbare tijd toch wat hoop te kunnen geven. Ze kijken er reikhalzend naar uit! We houden jullie in elk geval op de hoogte van de evolutie van het project en hopen dat jullie allemaal veilig en gezond de huidige moeilijke tijd kunnen overbruggen.