Nepal wordt niet gespaard

Bij ons hier heerst voorzichtige opluchting: de corona-beperkingen worden soepeler en het land start voelbaar terug op… dit is bij óns! Want van een aantal landen horen we zo goed als niets in de dagelijkse nieuwsberichten. Dit geldt ook voor Nepal. Pas wanneer de lokale berichten doorsijpelen en je rekening houdt met de plaatselijke situatie, dringt de ernst van de plaatselijke situatie door. Nochtans zijn de officiële cijfers op het eerste gezicht niet zo zwaar, zéker niet als we ze vergelijken met de berichten die we hier in België dagelijks te horen kregen enkele weken geleden. Nepal is nu 70 dagen in totale lockdown en op 31 mei telde het land officieel 1.401 corona-patiënten. Toen waren een aantal ziekenhuizen echter al volzet en telde Nepal nog 442 beschikbare isolatie-bedden. Op 4 juni, dus vier dagen later, werden officieel 2.634 patiënten gemeld en waren volgens die officiële berichtgeving reeds 10 mensen overleden. Maar vooral de nabije toekomst ziet er echt minder rooskleurig uit: Op 3 juni, één dag nadat we hem hadden gevraagd om in de gezondheidspost van Gahate zéker voldoende beschermingsmateriaal te voorzien, mailde Dr Lamsal, die samenwerkt met ons in het project: De corona-besmettingen nemen toe en het wordt een echte pandemie. Elke dag komen vijf- tot zevenduizend Nepalezen terug naar huis vanuit India. Velen van hen zijn besmet. Het gouvernement is van plan om elke dag 3.500 gastarbeiders terug te halen. Er zijn meer dan 4 miljoen mensen van hier die in het buitenland werken. Het gouvernement wil 500.000 van hen terugbrengen uit India en nog eens 700.000 van elders… “ Dit terughalen van de gastarbeiders is echter broodnodig want de meesten van hen zijn bij het uitbreken van de epidemie zonder boe of ba en vooral zonder vergoeding door hun werkgevers op straat gezet. Jammer is wel dat bijna alle voorzieningen ontbreken om die duizenden mensen op te vangen. Velen komen toe zonder geld en middelen en overnachten noodgedwongen in open lucht om dan te voet naar hun dorp terug te keren, met alle risico’s van verdere besmetting daaraan verbonden. In Kathmandu worden in alle haast lokalen klaargemaakt en zelfs hotels worden opgevorderd om diegene die duidelijk besmet zijn, in quarantaine op te vangen. De meeste ziekenhuisbedden zijn al volzet! Er is echter meer! Op 4 juni blokletterde The Kathmandu Post: The lockdown is killing the poor and the marginalised! (De lockdown is dodelijk voor de armen en de marginalen.) en dan kwam het schrijnende verhaal van Malar Sada, die als gastarbeider werkte in India en op 19 april berooid terugkeerde. Vanuit Biratnagar legde hij de 120 km naar huis te voet af. Maar daar begon alle voedsel te ontbreken want lockdown betekent geen werk en zonder werk is er ook geen inkomen. De drie zoons die ook in India werkten zitten nog vast in Gurajat en ook zij staan daar op straat en konden niets opsturen voor Malar, zijn vrouw, de twee schoondochters en de vier kleinkinderen. Op 18 mei stierf de man van ontbering. (Op de overlijdensakte moest de familie invullen dat hij aan astma was overleden…) Malar is één van de velen en voor de families ontbreken alle sociale voorzieningen!

Bij ons hier heerst voorzichtige opluchting: de corona-beperkingen worden soepeler en het land start voelbaar terug op… dit is bij óns! Want van een aantal landen horen we zo goed als niets in de dagelijkse nieuwsberichten. Dit geldt ook voor Nepal. Pas wanneer de lokale berichten doorsijpelen en je rekening houdt met de plaatselijke situatie, dringt de ernst van de plaatselijke situatie door. Nochtans zijn de officiële cijfers op het eerste gezicht niet zo zwaar, zéker niet als we ze vergelijken met de berichten die we hier in België dagelijks te horen kregen enkele weken geleden.We hoopten nog: "Door gebrek aan medische infrastructuur sterven in het binnenland ook in niet-coronatijden heel wat mensen aan banale aandoeningen, kinderen op de eerste plaats natuurlijk. Wat zouden dan de gevolgen zijn indien een uitbraak van Covid 19 zich zou voordoen?...