Nieuwsbrief Gahate-Nepal, november 2022

 

NIEUWSBRIEF GAHATE - NEPAL, november 2022.

Beste vrienden van Gahate-Nepal, namaste

Zoals jullie weten, werken wij in het uiterst arme Oosten van Nepal. De schaarse trekkers naar de basiskampen van twee achtduizenders die hier gelegen zijn, de Makalu en de Kangtchenjunga, volgen de trekkersroutes door de onherbergzame streek en haasten zich dan terug naar Kathmandu. De meeste erg geïsoleerde bergdorpen hier hebben nog nooit een toerist over de spreekwoordelijke vloer gehad! Dus missen ze ook de zo belangrijke inkomsten die trekkers genereren! Dit was ook het geval voor Mangsima en Karmarang tot we in 2019 ingingen op de vraag van een districtsverantwoordelijke die in 2016 vertelde over het totaal ontbreken van medische voorzieningen in deze streek. Jammer genoeg verongelukte de man op een dienstreis, toen zijn jeep in 2017 van de ‘weg’ raakte en 300 m naar beneden stortte! We besloten in februari 2019 toch die dorpen te bezoeken. Daar de nood het hoogst was in Mangsima (en de toegankelijkheid iets beter) werd daar in 2019, nog vóór de aanvang van het regenseizoen een gezondheidscentrum gebouwd en in november geopend tot grote tevredenheid van de 2 à 3.000 inwoners. De verpleegster en haar assistent leveren er ondertussen al drie jaar uitstekend werk.

 Baiday daarentegen heeft – dank zij Corona! – tot dit jaar moeten wachten op het beloofde Gezondheidscentrum. Baiday is de meest afgelegen en hoogst gelegen Ward (deeldorp) van Karmarang, dat uit vijf dergelijke deeldorpen bestaat en zo uitgestrekt is dat twee dagtochten (te voet uiteraard want er zijn geen wegen) nodig zijn om het dorp te doorkruisen.

Wanneer we bij de stuwdam-in-aanbouw de Arunrivier in Num oversteken, liggen Baiday en Karmarang nog als een stip, meer dan 1.500 m boven ons en het pad er naartoe is niet bepaald een sinecure. Terwijl we de laatste meer dan 1.000 hoogtemeters vanaf de rivier moeizaam omhoog klauteren, beseffen we ten volle welke inspanning de dorpelingen hebben geleverd toen ze alle materialen: het stalen gebinte, de prefab-panelen en alle overige bouwbenodigdheden voor het centrum, naar boven sleepten langs ditzelfde pad… ook al is het uitzicht vaak adembenemend mooi!.

 Door het extra zware regenseizoen was Baiday bijna 5 maanden afgesloten van de buitenwereld en het steile pad is slechts sedert enkele dagen terug enigszins begaanbaar. Dit heeft tot gevolg dat een aantal benodigdheden voor het gezondheidscentrum, zoals de zonnepanelen, nog altijd wachten op transport vanuit Num. Gelukkig was het gebouw zelf onder dak voor het uitbreken van de zware regens. Baiday zelf lijkt in eerste instantie maar een voorschoot groot, maar overal tegen de hellingen liggen huisjes verspreid. Het is er armoe troef: er is geen lodge in het dorp, geen schooltje, zelfs geen winkeltje. De mensen leven er van wat de kleine terrasveldjes en de geiten opleveren en éénmaal per jaar rond einde oktober trekt de hele valiede, mannelijke bevolking de jungle in voor de oogst van Kardomom, een kruidachtige plant (foto) uit de gemberfamilie, waarvan de vrucht zeer gegeerd is in de Aziatische keuken en die ook gebruikt wordt om zijn geneeskrachtige werking. De verkoop daarvan bezorgt hen een klein inkomen! Maar, zijn ze al arm, de gastvrijheid is groot en we krijgen bij één van de bewoners een ‘luchtige’ zolderkamer onder het golfplaten dak en dalbhat uit hun keuken.

 23 Oktober 2022. Eindelijk is het dan zover en wordt het nieuwe gezondheidscentrum van Baiday officieel geopend. Ook al zijn de mannen dan bezig met de Kardomonoogst, heel wat vrouwen willen de ceremonie, met lange speeches van de verantwoordelijke, met uitleg over de bouw en de kosten ervan en de overdracht van het nieuwe centrum aan de zorg en verantwoordelijkheid van de bevolking, niet missen. De definitieve afwerking van de drie lokalen en het saniaire gedeelte laat weliswaar nog op zich wachten, net zoals de zonnepanelen voor elektriciteit in het gebouw, maar dat belet hen niet om na het officiele gedeelte feestelijk en traditioneel te vieren met muziek en dans!

 Over een ander en bijzonder belangrijk onderdeel van de huidige werking: een schitterend nieuw onderwijsproject in Gahate (Bojpur) in dezelfde provincie 1 (de provincies zijn hier simpelweg genummerd), vertellen we graag bij een andere gelegenheid.

Maar omdat het ook al zolang geleden is willen we graag onze student Sarkar even in herinnering brengen.

Hij is ondertussen 10 jaar en zit in de vijfde klas in de Little Angels’School in Lalitpur. Lalitpur is één van de grote delen van groot Kathmandu, een wereldstad (Kathmandu telt zo’n 3 à 4 miljoen inwoners en breidt alsmaar uit)! Als we er naartoe rijden slibt het chaotische verkeer  voortdurend dicht. Dat kan geen wonder heten als onze sherpa vertelt dat hij zijn rijbewijs heeft gehaald en – op onze vraag – bevestigt dat er wel degelijk een schriftelijk en praktisch rijexamen vereist is maar er laconiek aan toe voegt: “eenmaal je in het verkeer zit, zijn er geen regels meer”!!!

Zoals alle scholen is de Little Angels’School afgesloten gedurende de dag en het kost wat overleg om er binnen te geraken. Er zijn drie jaar verlopen sinds we hem zagen en we vragen ons af of we Sarkar nog zullen herkennen. Als we hem, na wat zoekwerk, vinden, blijkt dat híj het is die ons onmiddellijk herkent. Hij is fel gegroeid, mager en atletisch. Als zijn lerares erbij komt heeft ze enkel positieve berichten: ‘hij doet het erg goed’,zegt ze, ‘maar hij kan nog beter’ voegt ze er fijntjes aan toe. Hij blinkt vooral uit in alle sporten, in muziek en zang. Hij staat erbij, zichtbaar tevreden dat we hem komen bezoeken en glundert als we met hem zijn klas binnengaan. Volgens zijn lerares heeft hij het de voorbije jaren erg goed gedaan. Jammer dat de school zelf zo nalatig is in het opsturen van zijn resultaten. Ook zijn ouders en zusje stellen het goed, vertelt hij en het is duidelijk dat hij al erg goed Engels verstaat en spreekt. Hopelijk gaat met hem verder alles goed. Hij groet jullie allemaal op zijn bescheiden manier en zwaait ons, samen met de hele klas, dankbaar uit!

   

 

Met onze heel hartelijke groeten;

 

Comité Gahate-Nepal (Hilde, Mia; Viv, Rik, Maurice en Werner)