Nieuws uit Nepal - november 2016.

Heel veel groeten uit Nepal, waar we  – na het voorbije regenseizoen – het Gezondheids-centrum niet enkel in een schitterend kleurrijk decor terugvonden, maar waar we bovendien aangenaam verrast waren door de zorg waarmee het door het personeel in onze afwezigheid werd onderhouden. Blijkbaar wordt datgene wat, met jullie hulp, daar werd gerealiseerd, door personeel en bevolking heel erg naar waarde geschat en gekoesterd.

Het keurig afgewerkte gebouw was ook dit najaar het kader van een gezondheidskamp, dat bij deze gelegenheid specifiek gericht was op het opsporen en verhelpen van oog- en gezichtsproblemen.

Marleen, de arts die nu voor de derde keer zo’n gezondheidskamp mee organiseert, bracht brilletjes mee waarbij, door een nieuwe techniek met zelf aanpasbare glazen, de bril kan worden aangepast aan het zicht van de persoon die hem draagt. Iets wat bij heel wat patiënten zorgde voor een uiting van blije verrassing en verwondering.

Jammer genoeg waren er ook een heel deel slechtzienden die ontgoocheld achterbleven: heel wat, vooral oudere mensen hebben immers nood aan een meer gespecialiseerd of operatief ingrijpen voor cataract of een andere ernstige oogkwaal, iets wat voorlopig onbereikbaar (lees: onbetaalbaar) is voor hen en onuitvoerbaar voor ons. Maar ondanks dat, waren heel wat blije gezichten een heerlijke beloning voor iedereen die – hoe dan ook – heeft bijgedragen tot dit onverhoopt resultaat!

Het nieuwe systeem werd aangeleerd aan de vaste medewerkers van het centrum en terwijl zij doorgingen met de tests en het aanpassen van de brilletjes, werden nog heel wat patiënten gezien en in de mate van het mogelijke, ook geholpen.

Daarnaast was er ook de school waar – mede dank zij een enthousiaste nieuwe hoofdonderwijzer – blijkbaar een nieuwe wind waait en flink wordt gewerkt. De hele buitenkant van de school was, op eigen initiatief, in een nieuw kleurtje gezet. Er was zelfs een tuintje aangelegd om de omgeving voor de kinderen aangenamer te maken. Wie kan het hen dan kwalijk nemen dat ze voorzichtig suggereerden dat hun budget niet voldoende was om ook de binnenkant van de klassen helemaal op te frissen en ze daarvoor op ons beroep deden? De voetbaluitrusting die we hadden meegebracht, maakte de vreugde compleet.

 

Gahate-Dhobane: een nieuwe stap!

Dhobane en Gahate zijn twee dorpen in dezelfde regio Bojpur, maar we hebben twee zware trekking-dagen nodig om de afstand te overbruggen: Een eindeloos lang, smal pad door rijstvelden en steile heuvels, een drietal hangbruggen over snelstromende rivieren, tenslotte een loodzware klim en we bereiken Dhobane (5.000 inwoners) dat als een arendsnest tegen de helling hangt. Van de 1100 huizen in het dorp werden er 800 verwoest door de aardbeving van 12 mei 2015. Een deel van de huizen werd herbouwd, een aantal gezinnen trokken weg. Van de school, die nu 524 leerlingen telt, werd één gedeelte totaal vernield, een ander gedeelte zwaar beschadigd en met geld van de gemeenschap terug opgebouwd. Een ander deel ligt er nog gehavend bij. Het dorps- en schoolcomité komen ons van ver buiten het dorp tegemoet en onthalen ons in Nepalese stijl.

De vergadering van de daaropvolgende morgen spreekt de hoop uit dat Comité Gahate het ingestorte schoolgebouw zou vervangen. Het betreft een gebouw van twee verdiepingen en vier klaslokalen. Na overleg zowel ginds als hier in Comité , na wikken en wegen wat de meest haalbare oplossing zou zijn, wordt besloten om vier klassen gelijkvloers te bouwen op de plaats waar momenteel zwaar beschadigde en onbruikbaar geworden gebouwen staan.

Dé grote uitdaging zal zijn om alle bouwmaterialen, langs onmogelijke paden, op een betaalbare manier naar boven te transporteren, naar dit uitgestrekte dorp waar zelfs nog geen elektriciteit is, geen medische post, laat staan internet of andere voorzieningen. Ongetwijfeld zullen we niet alleen de mensen, maar ook de paardjes en ezeltjes ter hulp moeten roepen om die klus te klaren.

Eén ding is zeker: de inwoners van Dhobane blijven zelf niet bij de pakken zitten. Tegelijk echter kijken ze hoopvol uit naar de onontbeerlijke hulp en ruggensteun uit het verre België, om zo samen hun school terug op te bouwen.

Zij en wij hopen echt dat we op jullie mogen blijven rekenen. Wij van onze kant willen jullie heel graag op de hoogte blijven houden van wat - mede door jullie - daar wordt gerealiseerd.

Het is van onschatbare waarde, want het gaat om leven en toekomst van mensen en gemeenschappen.

Vooraleer af te sluiten nog snel dit berichtje: Dr Lamsal, die mee aan de wieg staat van Project Gahate, is een paar dagen in het land om in Genk kennis te maken met de wijze waarop ouderenzorg en tehuizen voor bejaarde mensen hier worden georganiseerd. Hij wil er graag ideeën opdoen voor soortgelijk werk, dat in Nepal nog onbestaande is.